Crematie

Een lijkverbranding, een verassing of beter bekend een crematie, is naast een begrafenis een vorm van lijkbezorging.

Voorafgaand aan een crematie vindt er een rouwplechtigheid plaats, voorbeelden hiervan zijn een kerkdienst of een uitvaartdienst. Deze worden georganiseerd door een begrafenisondernemer. Dit is gelijk aan die van een begrafenis. De daadwerkelijke verbranding van het lijk wordt uitgevoerd door het crematoriumpersoneel

De rouwplechtigheid, zoals een kerkdienst of uitvaartdienst, voorafgaand aan de crematie, is gelijk aan die bij een begrafenis. De daadwerkelijke verbranding wordt uitgevoerd door het crematorium. Tot verkort gebeurde dit doorgaans buiten aanwezigheid van nabestaanden of belangstellenden. Tegenwoordig kunnen bij veel crematoria de nabestaanden aanwezig zijn bij het invoeren van de kist in de oven. Sommige crematoria heeft de ovenruimte daarom een publieksvriendelijker uiterlijk gegeven.

De crematie vindt plaats in een crematorium waar de overledene in een doodskist of crematiekist verbrand wordt. De crematie kan echter ook plaatsvinden zonder een kist: het lijk wordt dan geplaatst op een ligplank en gewikkeld in een lijkwade. De verbranding vindt plaatst in een oven. De temperatuur van deze oven is ongeveer 1100 graden Celsius en de verbrandingstijd is ongeveer anderhalf uur. e as van een volwassen persoon weegt ongeveer 2,5 - 3 kg (inclusief kist).

Nadat de crematie is uitgevoerd kan de as na een periode van één maand bedenktijd - een periode die bij wet is voorgeschreven - bewaard worden in een urn of verstrooid worden op een van de volgende manieren:

  1. Op het land: alleen op aangewezen gebieden, vaak rondom een crematorium of op het Nationaal Verstrooiterrein Delhuyzen.
  2. Op zee: door uitstrooiing van de as vanaf een boot of door het te water laten van een zee-urn, gemaakt van samengeperst zout dat na contact met water langzaam oplost.
  3. In de lucht: door de as vanuit een vliegtuig uit te strooien op grote hoogte of door de as met een vuurpijl de lucht in te schieten.
  4. In de aarde: door de de urn met het as te begraven.

Crematie was in Nederland tot de 19e eeuw verboden. In 1874 werd in Den Haag de vereniging voor lijkenverbranding opgericht. Tegenwoordig wordt deze vereniging de 'Koninklijke Vereniging voor Facultatieve Crematie' genoemd. Deze vereniging bouwde in 1913 een crematorium in Westerveld. Op 1 april 1914 vond de eerste crematie plaats, die van dr. C.J. Vaillant, hoofdbestuurslid van de Vereniging voor Facultatieve Lijkverbranding.

In 1968 werd in de Wet op de lijkbezorging crematie gelijkgesteld aan begrafenis. In sommige regio's van Nederland is crematie niet zo geaccepteerd, dit hangt samen met religieuze overtuigingen en tradities. Elke religie heeft andere begrafenisrituelen.

Vrijblijvende offertes
3 Gratis offertes in 1 minuut
Betaal nooit te veel